Ey Blog 4 !… [Pişmanlık]

Published by aTOMKARINCa on 06 Şubat 2014

Merhaba arkadaşlar ve güzel blogum !…
Tam yarım senedir bloguma yazı yazmıyorum. İçimden gelmiyor yada yazacak bir şey bulamıyorum. Yazmaya kalkışıyorum sonra vazgeçiyorum. Bu sürede ne yaptım derseniz bolca bekledim.

Önceleri randwin’i yazamamaktan şikayetçiydim. Her şeyi düşünmüştüm ama çalışma aşamasına gelindiğinde  nasıl yapılacağını bilmiyordum bilgi yetersizdi.

Bi ara heves geldi öğrenmeye başladım. Konuyla alakalı ne var ne yok öğrendim hatta bazı şeyler de  tam çözümü buldum dedim 3-4 gün üstünde uğraştım sonra gereksiz olduğunu anlayıp ondan vazgeçtim. Sonunda site kaba haliyle bitti, kaba hali dediğim kullanılabilir hali. Buraya kadar hiç bir sıkıntı yoktu sonuçta hazırlıyordum ve kafam meşguldü ne olduysa site tamamlandıktan sonra oldu.

Benim için sitemin tutması günde binlerce kişinin özel günlerde ise yüz binlerce kişinin girmesiyle olacaktı. Bunun için ise sağlam bir sunucumun olması gerekiyor bunun için ise maddiyat yani para gerektiriyor. Bunun için ise sponsor gerekiyor çünkü henüz o kadar param yok. Her neyse fakir edebiyatına hiç girmeyeyim. İnternet, teknoloji işleri için sponsor daha doğrusu destek sağlayan etohum adlı bir site/şirket var. Bu site kalantor abileri bir arada tutarak girişimcilere destek oluyor.

Sponsorluk için bu siteye başvurdum. O sıralar sitemin tekil hiti bir gecede 10’lardan 1000’lere arttı. Hemen aklıma saldırı ihtimali geldi fakat ertesi günde 1000’e yakın yılbaşına yakın 2000’lerde bir hit yakaladım. Bunun sebebi yapılan çekilişlerdi.

Sitemin hitinin giderek artışıyla orantılı olarak benim sponsor bulma ihtiyacım da arttı. Çünkü sunucum 250-300 kişinin aynı anda girmesiyle hantallaşıyordu. Etohum görüşme günleri yaklaştığında hafif heyecanla haber bekliyordum, e-posta kutusuna gidiyordu her gün gözüm. Fakat bakışlarım da boş çıktı. Bir mesaj gelse “olmadı, seçmedik” diye üzülmeyeceğim yada bir otomatik mesaj hiç bir şey yok. Direk sitemi göndersem mesaj atmasalar sitem etmeyeceğim ama başvuru formu o kadar sıkıcıydı ki yaklaşık yarım saatimi aldı onu doldurmak ve bir reddedilme mesajı almamak insanı üzüyor. :)

Çıkacağına inandığım en azından görüşme imkanı kazanacağıma emin gözle baktığım yerden, bir şey çıkmayınca ben gene soğudum bir süre randwin’i geliştirmedim. Bugün gene bi gazla sadecehosting’den kurumsal host kiraladım. Fakat hosting servisi olduğu için hiç bir şeye müdahale edemiyorum en azından bir crontab, cronjob v.b uygulamaların olmasını beklerdim. Onu anca yetkili kişilere kodu iletince onlar ekleyebiliyorlarmış. Bu yüzden oraya taşımaktan vazgeçtim. Sunucu barındıracağım o da aylık sadece 999 dolar. Dolar arttığı için bundan vazgeçtim  ve randwin’i askıya aldım. :P ileride maaşlı bir işe başladığım zaman gelişmeye devam ettireceğim yada bir gün bir sponsor çıkarsa aynı hevesle devam edeceğim.

O kadar yazdım neresinde pişmanlık ? Bu süre zarfında bazı şeylerden vazgeçtim ve gün geçtikçe bu şeyleri hatırladıkça uykular kaçıyor. Gene aynı durum da olsam bir kez daha düşünme fırsatım olsa gene aynı yolu tercih edip ilerisinde pişman olurum. Artık nasıl pişkinim bende bilmiyorum sevgili blogum ve okuyan arkadaşlar. Psikoloji darmaduman ama sabahları etrafıma gülücük saçıp duruyorum. :)

İşin kısası: İnsan yaşlandıkça yoruluyor be !… :D